Κρατάω τους μεγάλους έρωτες και τις μεγάλες φιλίες»
Η Ευαγγελία Ανδριτσάνου συνομίλησε με τον Αλέξανδρο Ίσαρη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Ονειρολόγιο» (εκδ. Στερέωμα), για τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, τις σπουδές του στο Γκρατς, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τις μεταφράσεις, την πίστη στην τέχνη και τον θεό, την απογοήτευση από τους ανθρώπους.
Της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου
Α.Ι.: Ναι, στη Βιέννη πήγα πάρα πολλές φορές και την αγαπώ, αν και ξέρω τι άνθρωποι είναι οι Αυστριακοί. Όσο ήμουν φοιτητής υπέφερα πάρα πολύ, γιατί υπήρχε φοβερός ρατσισμός απέναντι στους Έλληνες.
Ε.Α.: Ειδικά στους Έλληνες;
Α.Ι.: Φοβερός! Υπήρχαν εστιατόρια που δεν τους δεχόντουσαν. Γενικώς οι Αυστριακοί είναι πάρα πολύ ρατσιστές. Υπήρχαν σπιτονοικοκυρές που δεν δεχόντουσαν Έλληνες. Εγώ νοίκιαζα και δωμάτια σε σπίτια γιατί δεν είχα λεφτά, λόγω του θανάτου του πατέρα μου κι έμενα μέσα σε οικογένειες. Εκεί διαπίστωσα πόσο μικροαστοί είναι, πόσο φασιστική νοοτροπία έχουν και πόσο είναι προσκολλημένοι στον Άντολφ Χίτλερ. Σ’ όλα τα σπίτια που άλλαξα στο Γκρατς, κάθε Σάββατο η σπιτονοικοκυρά μού έδινε καινούργια σεντόνια, μαξιλαροθήκες και πετσέτες και κάτω από τα σεντόνια έβλεπα πάντοτε κάτι τεράστιες φωτογραφίες του Χίτλερ. Δεν τολμούσαν να τις κρεμάσουν κάπου, αλλά ήταν κάτω από τα σεντόνια. Έχει δίκιο σε όσα λέει ο Τόμας Μπέρνχαρντ για τους Αυστριακούς. Και τώρα η πολιτική τους το δείχνει, είναι η ακροδεξιά στην εξουσία.
Ε.Α.: Δυστυχώς τώρα η ακροδεξιά –
Α.Ι.: Αρχίζει να ανέρχεται σε όλη την Ευρώπη. Είναι απίστευτο αυτό! Θαρρείς και οι άνθρωποι δεν διδάσκονται απ’ την Ιστορία. Πενήντα χρόνια πέρασαν από τότε που τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, όπου έγιναν τερατώδη πράγματα.
Από το bookpress.gr
Από το bookpress.gr
Нема коментара:
Постави коментар